Citroen C4 WRC
Μαγικό χαλί!Οδηγούμε -επιτέλους- τη C4 WRC του Σεμπαστιάν Λεμπ, και ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για ένα απόλυτα φιλικό στη χρήση κουπέ, με ειδικότητα στην «ισοπέδωση» των όποιων ανωμαλιών του εδάφους.
ΕΧΟΝΤΑΣ στο ενεργητικό μας την οδήγηση της Xsara WRC, είχαμε υποβάλει αίτημα οδήγησης και της αγωνιστικής C4 από τον Ιανουάριο του 2007, όταν στην παρθενική τους εμφάνιση οι C4 WRC έκαναν το «1-2» στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο διά χειρός Λεμπ και Σόρντο. Στη συνέχεια της ίδιας χρονιάς το μεσαίο κουπέ της Citroen κέρδισε συνολικά οκτώ φορές, έδωσε στον Λεμπ τον τέταρτο συνεχόμενο τίτλο, αλλά δεν κατάφερε το πρωτάθλημα Κατασκευαστών, κυρίως λόγω της απειρίας στο χώμα του Ντάνι Σόρντο. Η δεύτερη χρονιά της C4 (2008) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ είναι σαρωτική. Έντεκα νίκες και νταμπλ, την ώρα που το αίτημα των 4Τ για να... γνωριστούμε παραμένει σταθερά πιεστικό, τόσο για το γραφείο Τύπου της ελληνικής αντιπροσωπίας, όπου γίνεται εξαιρετική δουλειά, όσο και για το αγωνιστικό τμήμα, που μέχρι τότε «κουλάντριζε» ο πολύς Γκι Φρενκλέν.
Τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στη βρύση μόλις πριν κλείσει η τρίτη χρονιά της C4 στα παγκόσμια ράλλυ, και συγκεκριμένα δύο παραστάσεις πριν από το τέλος, σημείο κομβικό τόσο για το έκτο πρωτάθλημα του Λεμπ (υπολείπεται 3 βαθμούς του Χίρβονεν) όσο και για τον τίτλο των Κατασκευαστών, όπου η Citroen έχει μεν το προβάδισμα, αλλά κανείς δεν εγγυάται τίποτα, καθώς η αυλαία πέφτει στα δύσκολα βρετανικά δάση, όπου η Ford βρίσκεται και εντός έδρας.
Ολοταχώς στο Ριμπό
Πήραμε, λοιπόν, το πράσινο φως και ξεκινήσαμε ολοταχώς για να συναντήσουμε την ομάδα του Ολιβιέ Κεσνέλ (αντικατέστησε τον Φρενκλέν) στο παγκοσμίως άγνωστο Ριμπό. Πού είναι, όμως, το Ριμπό; Πώς φθάνεις σε αυτό, αφού ούτε και οι Γάλλοι δεν το ξέρουν; Και, άντε, έφτασες. Τι είναι εκεί; ¶σφαλτος ή χώμα; Όχι, μωρέ, άσφαλτος πάλι, όπως με την Xsara (κάποιου του χάριζαν ένα γάιδαρο...). Το σίγουρο είναι πως όλα θα συνέβαιναν κάπου κοντά στη Μασσαλία, άντε όμως να φτάσεις σε αυτήν, και ειδικά όταν οι πτήσεις γίνονται με τη Lufthansa, μια εταιρεία μέχρι πρότινος ελβετικό ρολόι, που τελευταία δείχνει να ακολουθεί τα έως το πρόσφατο παρελθόν «καθυστερημένα» βήματα της Ολυμπιακής, της Alitalia και άλλων αερομεταφορέων της ταλαιπωρίας.
Καθυστέρησε να φύγει η LH από Αθήνα, αλλά έκλεισε στην ώρα της (χωρίς, πάντως, να φύγει και το αεροσκάφος...) η πτήση Φρανκφούρτη-Μασσαλία, με αποτέλεσμα να φθάσουμε στον... Πειραιά της Γαλλίας χωρίς φωτογράφο. Επιβεβαίωση της διαπίστωσης για τον αποσυντονισμό της γερμανικής εταιρείας η κατά τρία τέταρτα καθυστερημένη επιστροφή μας στην Αθήνα, αλλά ποιος νοιαζόταν, αφού στο μεταξύ είχαν συμβεί τα όσα άκρως ενδιαφέροντα θα διαβάσετε στη συνέχεια.
Κατ’ αρχάς, ανακαλύψαμε το Ριμπό, ένα χωριουδάκι βορειοανατολικά της Μασσαλίας, όπου και μια ecole moto. ¶στραψαν χαμόγελα με το που διαβάσαμε την ξύλινη πινακίδα, εκεί όπου μας είχε οδηγήσει το GPS του Γάλλου ταξιτζή. Για να είναι σχολείο μοτοσικλέτας εδώ πάνω στα βουνά, δεν μπορεί, όλο και κάποιο χώμα θα τους βρίσκεται... Δευτερόλεπτα μετά επιβεβαιώθηκε η ελπίδα μας, όταν είδαμε τις σκηνές «εκστρατείας» (μέχρι πολυελαίους είχαν στην οροφή), δίπλα μια φρεσκοσκαμμένη χωμάτινη διαδρομή και παραδίπλα την ασπροκόκκινη C4 με εμφανή τα σημάδια του χώματος και μαρσπιέ-φτερά πετροβολημένα από τη μανιασμένη προσπάθεια των Pirelli να βρουν πρόσφυση.
Ένα φορτηγό σέρβις, πέντε μηχανικοί και η ψηλόλιγνη φιγούρα του αρχιμηχανικού Ντιντιέ Κλεμάν (αυτός εξέλιξε τη C4) συμπλήρωναν το μικρό απόσπασμα εκστρατείας της Citroen Sport, αλλά, πριν προλάβουμε να καλημερίσουμε, τα ευχάριστα της ημέρας δεν είχαν τελειωμό. Από τη σκηνή υποδοχής εμφανίστηκε ο «φύλακας άγγελος» της ομάδας, καλύπτοντας σχεδόν με το σώμα του την ατραξιόν της κατά τα πρώτα δείγματα πολύ ενδιαφέρουσας εμπειρίας. Πρόκειται για την πανταχού παρούσα στις εμφανίσεις της Citroen Sport, Μαρί Πιερ Ροσί, υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της ομάδας και -τουλάχιστον- bodyguard των οδηγών της, που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος από τον μεγάλο «Σεμπ» Λεμπ.
Απίστευτη εικόνα, που μας θύμισε τον... Καντάφι με τις σωματοφυλακίνες του, με τη βασική διαφορά ότι ο Λεμπ είναι το άκρον άωτον της διακριτικής παρουσίας, οπότε η επιβλητική Μαρί σχεδόν τον «σκεπάζει» προστατεύοντάς τον από κάθε ενόχληση. Απίθανη γυναίκα, που κάποιοι θα ήθελαν να είχαν στην ομάδα τους, και πάντως κανείς απέναντί του. Ας είναι. Ο Λεμπ ήταν εκεί, μαζί μας, και ταυτόχρονα το αγωνιστικό περνούσε σε «δεύτερη» μοίρα. Εδώ υπήρχαν καυτά θέματα. Το πρωτάθλημα, ο Χίρβονεν, τα αναμενόμενα από τον Σόλμπεργκ σε Καταλονία και Βρετανία, αλλά πάνω από όλα η ιστορία με την F1.
Ψυχραιμίαααα... Μην τρελαθούμε κιόλας. Τρία χρόνια κυνηγούσαμε το τετ α τετ με τη C4, και τώρα που το βρήκαμε; Πόσο καλύτερα, που η Μαρί μάς είχε στη λίστα της υποψήφιους για οδήγηση, ενώ οι περισσότεροι (από τους ελάχιστους συναδέλφους που είχαν προσκληθεί) θα συνοδηγούσαν στο «θεό». Εμείς ζητήσαμε, αλλά δεν υπήρχε χρόνος και δεν επιμείναμε, γιατί με τη μαντάμ Ροσί δεν αποκλείεται να χάναμε και το θέμα...
Ας είναι. Κουτσομπολιό κάνουμε, αλλά είναι αλήθεια πως στους κλειστούς χώρους -όπως οι αγώνες του WRC- η κλειδαρότρυπα έχει τη χάρη της. Φόρμα, λοιπόν, της Sabelt, μεγέθους 58 (ευτυχώς που δεν είχαν μόνο στο μέγεθος του «Σεμπ»...), κράνος Stilo, και σβέλτα να καθίσουμε στο...
... θρόνο του «βασιλιά»
Ίσως και να είναι μετριοπαθής ο χαρακτηρισμός για τον άνθρωπο που κατέχει όλα τα ρεκόρ στα παγκόσμια ράλλυ μακριά από τον 2ο, αλλά να γυρίσουμε στο θέμα μας, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το πιο επιτυχημένο αυτοκίνητο ράλλυ όλων των εποχών, υπολογίζοντας συμμετοχές και νίκες. Λιτό και απέριττο είναι η γενική εντύπωση. Σίδερα, καλώδια, διακόπτες, μοχλοί, ντίζες, μπάκετ, ζώνες κτλ., όλα σε μαύρο, αποτελούν την αίθουσα εργασίας των Λεμπ-Ελενά. Το πρώτο βλέμμα αναγκαστικά πέφτει στο τιμόνι, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από εκείνα της F1. Ρωτάμε σχετικά τον Λεμπ, αλλά μας κόβει τη φόρα, απαντώντας πως τίποτε από όλα αυτά δε μας χρειάζεται. Πάντως, ανάμεσα σε On-Off και περιστροφικούς διακόπτες διακρίνουμε εκείνους για τις ρυθμίσεις κινητήρα και διαφορικών. Επόμενη παρατήρηση η ανυπαρξία οργάνων πληροφόρησης του οδηγού. Η εικόνα ξαφνιάζει τον «πρωτόμπαρκο», κάνοντάς τον να νιώθει τυφλός. Στη σχετική ερώτηση ο υπομονετικός ξεναγός/πρώην γυμναστής/πεντάκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ράλλυ απαντά πως δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τη μικρή ψηφιακή οθόνη, που δείχνει ποια από τις 6 σχέσεις βρίσκεται στο ημιαυτόματο κιβώτιο με τον τριπλόδισκο(!) συμπλέκτη, ενώ στην κορυφή της ανάβουν δύο, τρία LEDάκια, όταν οι στροφές πλησιάζουν τον κόφτη.
Όσον αφορά τη θέση οδήγησης, αυτή θυμίζει πλέον απόλυτα τα αυτοκίνητα του DTM, του WTCC, και πάει λέγοντας. Προσθήκες στο τιμόνι και μπάκετ πληρώματος τοποθετημένα σχεδόν στην ευθεία με τις πλευρικές κολόνες. Τα πεντάλ «φυτρώνουν» από το πάτωμα, με το συμπλέκτη σε φανερό ρόλο κομπάρσου, καθώς χρειάζεται μόνο για το ξεκίνημα. Εντύπωση προκαλεί εδώ το ότι τα δοχεία για τα υγρά φρένων βρίσκονται κάτω από τα πόδια του οδηγού, σκεπασμένα με καπάκι από ανθρακονήματα. Στο κέντρο της καμπίνας δεσπόζει ο μοχλός του χειροφρένου, ενώ στη βάση του ένας πολύ μικρότερος/δύσκολος στην πρόσβαση μοχλός είναι ο επιλογέας ταχυτήτων, στην περίπτωση που η «χούφτα» δίπλα στο τιμόνι χαλάσει. Κάπου εκεί εντοπίζουμε και μια μεγάλη πολυοθόνη, που δίνει πληροφορίες για όλες τις βασικές λειτουργίες του αυτοκινήτου, ορατές όμως μόνο από το συνοδηγό.
Προσανατολιζόμαστε μέσα στην «αίθουσα του θρόνου», ακούγοντας συγχρόνως τον Λεμπ να μας εξηγεί τι πρέπει να κάνουμε και πώς, με μεγάλη μάλιστα προσοχή και με τόσο ενδιαφέρον, που νομίζεις ότι περιμένει μετά τη βόλτα μας να ξεκινήσει αγώνα με το ίδιο αυτοκίνητο. Λιγότερο διπλωμάτισσα η Μαρί, ζητά τη μέγιστη προσοχή μας, γιατί, αν η C4 σπάσει, η εκδήλωση σταματά. Κάνει σαφή (δείχνοντας και με τα δάχτυλα...) τον αριθμό των γύρων που έχουμε στη διάθεσή μας και επαναλαμβάνει έντονα ότι, αν στην ενδοσυνεννόηση ακούσουμε «stop», πρέπει να ακινητοποιηθούμε αμέσως.
Σχεδόν «τρομοκρατημένοι» από αυτό το στενό μαρκάρισμα, διαπιστώνουμε πως είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Έτσι απλά, χωρίς ούτε καν συνοδηγό/συνοδό, όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις. Πόσω μάλλον εδώ, που έχουμε να κάνουμε με μια ειδική διαδρομή (σε πλήρη ανάπτυξη τη χρησιμοποιούν για δοκιμές εξέλιξης, γεγονός που έκανε τον Λεμπ να πετάει κυριολεκτικά, κάνοντας γύρους με συναδέλφους εκ δεξιών αντί του Ελενά) στενή, δύσκολη, με τουλάχιστον δύο σημεία να πας από κάτω και να αφήσεις τους υπόλοιπους συναδέλφους στο κρύο...
Γενικός διακόπτης, λοιπόν, μπουτόν μίζας, και ο κινητήρας των 315 ίππων και των 58 κιλών ροπής παίρνει μπροστά, παράγοντας ζωντανό ήχο, που ανεβαίνει οκτάβες μόλις κινήσουμε (καθ’ υπόδειξη Λεμπ) το διακόπτη Fresh Air στη θέση On. Το τελευταίο έχει ως αποτέλεσμα μια... περιπετειώδη εκκίνηση από το σημείο του σέρβις, αλλά μέχρι εδώ τα όποια «δυσάρεστα», καθώς στον επόμενο τόνο διαπιστώνουμε ότι εδώ δεν πρόκειται για «Σι Φορ ¶ι», αλλά για...
... Citroen C4 WRC!
Το «πράγμα» δουλεύει, και δουλεύει καλά, σαν αυτοκίνητο του... θεού. Δε βήχει, δεν κλοτσάει, δε θέλει να πάει όπου του καπνίσει την ώρα που πατάς το γκάζι. Θες σιγά; Σιγά. Γρήγορα; Γρήγορα. Με τα μούτρα; Εσύ ορίζεις. Με το πλάι; Εσύ θα χάσεις...
Παρατηρώντας τον Λεμπ λίγο πριν, είδαμε ότι συνήθως οδηγεί σαν σε άσφαλτο, με απόλυτες γραμμές, ενώ τοποθετείται με το πλάι μόνο στην είσοδο των στροφών, έτσι ώστε στην έξοδο να είναι με τους κατευθυντήριους τροχούς στην ευθεία. Να το κάναμε έτσι; Αφήστε καλύτερα. Βαριά η φανέλα στο μπάκετ του πρωταθλητή και ακόμα βαρύτερη η υποχρέωσή μας να γίνει η δουλειά χωρίς να «ματώσει» κανείς. ¶λλωστε, το ζητούμενο εδώ δεν είναι να κάνεις το χρόνο, ούτε να στείλεις τον Λεμπ να ξαναγίνει γυμναστής. Το «κόλπο» είναι να καταλάβεις πώς φτιάχνονται τα σύγχρονα αγωνιστικά αυτοκίνητα, ώστε να βελτιώνουν συνεχώς τις επιδόσεις τους χωρίς να κάνουν δύσκολη τη ζωή των οδηγών τους, κάτι αναπόφευκτο πριν από μερικά χρόνια. Θυμηθήκαμε την Xsara με τα τρία ενεργά διαφορικά στην άσφαλτο, που μας φάνταζε σαν αυτοκίνητο άλλης εποχής, παρά το ότι στη C4 μόνο το μεσαίο διαφορικό είναι ενεργό, ενώ πατούσαμε και σε χώμα.
«Κούρσα» το κουπέ του «Σεμπ» και μαχαίρι στο βούτυρο ο υπέροχος μοχλός ταχυτήτων, που αλλάζει ταχύτητα σε dt. Τραβάς με το δάχτυλο, ανεβάζει, σπρώχνεις (πάλι με δάχτυλο...), κατεβάζει. Σχεδόν touch control, ενώ δε λαθεύει ποτέ. Είναι τόσο διασκεδαστική η διαδικασία, που παρασυρόμαστε σε αλλαγές που δε χρειάζονται, κάτι που δεν αφήνει να ενεργοποιηθούν οι ενημερωτικές λυχνίες επικείμενης αλλαγής.
Με αυτά και με πολλές σκέψεις, ο πρώτος γύρος φτάνει στο τέλος του και το χειρόφρενο κάνει παιχνίδι την απαραίτητη... γυροβολιά του U-turn, καθώς η τετρακίνηση αποσυνδέεται στιγμιαία. Αριθμός σχέσης 2 στην οθόνη, βαθιά στο πάτωμα το γκάζι, και το σχετικά βαρύ αμάξωμα ανεβαίνει έναν... όροφο. Η επιτάχυνση κάνει την ανάρτηση να ανοίγει, ενώ λίγο μετά (όταν θυμόμαστε την αγωνία των οικοδεσποτών μας) «τσαρουχώνουμε» τα φρένα, για να βρεθούμε με τη μία στο... υπόγειο. Το «μουστάκι» του εμπρός σπόιλερ σκουπίζει το δρόμο, την ώρα που λίγο πριν νόμιζες πως θα απογειωθεί. Να μια μεγάλη διαφορά από τα αγωνιστικά του παρελθόντος με τις εκατοντάδες ίππων απόδοσης. Η εξέλιξη της ανάρτησης (φυσικά και αυτή των διαφορικών), που επιτρέπει στα WRC να περνούν πάνω από τις κακοτοπιές χωρίς ο οδηγός να ενοχλείται και να «ψαρώνει». Οι τεράστιες διαδρομές, σε συνδυασμό με απίστευτη ενδοτικότητα, κάνουν τη C4 να ισοπεδώνει τα πάντα, να επιταχύνει/φρενάρει οριακά επ’ ευθείας και να μην κουράζει/τρομάζει το πλήρωμα που προσπαθεί για το απόλυτο. Νομίζεις πως οδηγείς «μαγικό χαλί», και μοιραία παρασύρεσαι σε ταχύτερο ρυθμό, κάτι που μπορεί να λειτουργήσει και ως παγίδα, ακόμα περισσότερο καθώς το γρήγορο τιμόνι, οι αστραπιαίες αλλαγές και τα εξωτικά φρένα μπορεί να σε κάνουν να την... ψωνίσεις, οπότε εκδήλωση τέλος για τους υπολοίπους, μαζί με τη δική σου καριέρα σε ανάλογες εκδηλώσεις.
Όχι, λοιπόν. Δεν το «σκίσαμε», δεν του βγάλαμε τα μάτια, ούτε καν το «κατοφίσαμε». Απλώς αισθανθήκαμε την ανάσα του, αυτήν τη μαγική δύναμη που όλοι αντιλαμβάνονται, αλλά ελάχιστοι μπορούν να αναδείξουν. Δεν μπορούσαμε, άλλωστε, ούτε και χρειαζόταν, ενώ όποιος με το μυαλό στο κεφάλι του μπορούσε να επιλέξει θα έπρεπε να προτιμήσει, αντί του αριστερού, το δεξί μπάκετ, ώστε να παρακολουθεί τον μεγαλύτερο ράλλυμαν όλων των εποχών να κάνει όργια σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ευτυχώς, τίποτα -δυσάρεστο- δε συνέβη μέχρι να επιστρέψουμε κάτω από την τέντα του σέρβις, για να δεχτούμε την αναμνηστική πλακέτα από τα χέρια του χαμογελαστού Λεμπ, την ώρα που ο υπεύθυνος των ηλεκτρονικών βυσμάτωνε το laptop του, έχοντας αφαιρέσει το πίσω παραθυράκι. Το χαμόγελο δεδομένο και στα δικά μας χείλη, την ώρα που ο εν θερμώ απολογισμός ψηφίζει δαγκωτό το δημοσιογράφο των ειδικών αποστολών, και όχι τον οδηγό αγώνων που έτυχε να βάλει στο χέρι ένα «τέρας».
Δεδομένο και το συμπέρασμα, που δεν έχει να κάνει με αξιολόγηση, καθώς, αφενός δεν έχουμε οδηγήσει το μεγάλο αντίπαλο, αφετέρου τι νόημα έχει το ποιος έχει το πάνω χέρι, αφού αυτό προκύπτει (θα φανεί στο Ράλλυ Ουαλίας) εκ του αποτελέσματος. Πάντως, ο αριστερόχειρας Λεμπ είναι ένας οδηγός πιο «ίσος από τους άλλους», κάτι που οι άνθρωποι της Citroen εκτιμούν εμπράκτως, δίνοντάς του το καλύτερό τους προϊόν, που μας εμπιστεύτηκαν έστω και για λίγο. Από εδώ και πέρα, τι άλλο να πούμε, εκτός από το να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για τη δοκιμή της υβριδικής C4 WRC (με σύστημα KERS), που ήδη εξελίσσεται._ Ν. Τ.
«ΣΕΜΠ» ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ
Στο περιθώριο της οδήγησης, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον απίστευτα ήρεμο (και εξοργιστικά χαμηλόφωνο) «Σεμπ», που έδινε σε πρώτο χρόνο απαντήσεις για όλα, παρά το pressing της κυρίας των Δημοσίων Σχέσεων, που σχεδόν εξερράγη όταν έπεσε στο τραπέζι η αναμενόμενη ερώτηση για την F1.
Αναφορικά με το φετινό πρωτάθλημα, ο Γάλλος είπε ευθέως ότι βρίσκεται στα χέρια του Χίρβονεν (με δύο «δευτεριές»), ακόμα κι αν αυτός κερδίσει τους δύο αγώνες που απομένουν. Όσον αφορά την αναμενόμενη βοήθεια από Σόρντο και Σόλμπεργκ, υπολογίζει μεν, αλλά ξέρει πως ο αντίπαλός του είναι πλήρης, πλέον, ακόμα και στην άσφαλτο. Πάντως, θεωρεί ότι το πρωτάθλημα αυτό -αν τελικά χαθεί- χάθηκε με την παρατυπία στην Αυστραλία. Ο ίδιος λατρεύει τον αγώνα της Κορσικής, αλλά και τα χιόνια της Νορβηγίας/Σουηδίας, ενώ αισθάνεται άβολα στη Φινλανδία, την οποία θεωρεί επικίνδυνη, καθώς πολλές φορές οι ταχύτητες ξεπερνούν τα 200 χλμ./ώρα, ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές που πετάς δίπλα στις κορυφές των δέντρων. Επιπλέον, δεν έχει προτίμηση σε ασφάλτινες ή χωμάτινες επιφάνειες, γιατί διασκεδάζει παντού το ίδιο, κάτι που δεν τον κάνει να σκέφτεται προς το παρόν την αποχώρηση.
Τέλος, όσον αφορά την ιστορία του φλερτ με τη Formula 1, μας είπε πως είναι δημιούργημα περισσότερο του Τύπου, παρά κάτι χειροπιαστό. Ο ίδιος θα ήθελε να οδηγήσει κάποια στιγμή μονοθέσιο στην κορυφαία μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά αρνήθηκε ότι αυτό πρόκειται να συμβεί στο φετινό Αμπού Ντάμπι, κάτι όμως στο ύφος του δε μας έπεισε, και ήταν αυτό το μόνο.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
CITROEN C4 WRC
Κινητήρας: 4κύλινδρος, αλουμινένιο μπλοκ, 1.998 κ.εκ.
Τροφοδοσία: Τούρμπο
Ιπποδύναμη: 315 ίπποι/5.500 σ.α.λ.
Ροπή: 58 χλγμ./2.750 σ.α.λ.
Μετάδοση: Στους 4 τροχούς
Συμπλέκτης: Τριπλόδισκος από ανθρακονήματα
Κιβώτιο: Σειριακό, ημιαυτόματο 6 σχέσεων
Διαφορικά: Μηχανικά εμπρός/πίσω και ηλεκτρονικό στο κέντρο
Φρένα: Αεριζόμενα σε άσφαλτο/χώμα με 6πίστονες/4πίστονες δαγκάνες, αντίστοιχα
Ζάντες: 15 ιντσών Ο.Ζ.
Ελαστικά: Pirelli
Ηλεκτρικά: Magneti Marelli